Elke maand krijgen jullie van Rudy Blom een boekentip, aangevuld met enkele extra's.
Er zijn mensen die nooit gelukkig kunnen worden. een enkeling klimt weer op de kant, tegen de avond grijpt het hem, overweldigt hem. Toon Tellegen |
Pauze hou op met zullen als je geen plek vindt troost je aan bomen er scheelt van alles laat los wat loos is hoe klinkt een geluid Bart Moeyaert |
Winter Winter. Je ziet weer de bomen En toch is ook de nacht niet Herman de Coninck |
Winterstilte De grond is wit, de nevel wit, De boom houdt zich behoedzaam stil, De grond is wit, de nevel wit. Marieke Lucas Rijneveld |
Herfst De bladeren vallen - als uit oneindigheid, En 's nachts, dan valt de zware aarde, Wij allen vallen. Het geldt ook deze hand. Toch is er iemand die dit algemene vallen Rainer Maria Rilke |
Oktober Teder en jong, als werd het voorjaar Ik voel alleen, dat ik bemin, De kruinen ijl, de stammen bloot VASALIS |
Jan Eijkelboom (1926-2008) – Woordjes leren Woordjes leren (Uit: J. Eijkelboom Verzamelde gedichten. Arbeiderspers) |
Naar aanleiding van het overlijden 25 jaar geleden van Herman De Coninck. One for the road Met de vlotheid van nog een laatste glas, even |
Van één aan één verwijlen en lopen, lezen. stijn de paepe |
De kracht die de wereld In de bijen die In de vissen die In alle mensen Uit Het Leven en jij van Elisabeth Helland Larsen |
Een krijgszuchtige tijd Steeds gedacht: één soldaat maakt nog geen oorlog. Ze zeggen dat de veldslag is begonnen, dat anderhalve En ook: een vechtersjas of een Het volgende moeten we onthouden: dat we allemaal als Dus maak vrij baan in het hart, want daar is een onmeetbare Marieke Lucas Rijneveld |
Mocht je me vergeten Mocht je me vergeten Als ik kijk naar de kristalmaan, Welnu dan, Als je me plotseling vergeet, Als je de wind van vlaggen Maar als je dag na dag, zolang je leeft Pablo Neruda (1904-1973) - Mocht je me vergeten / Si tu me olvidas Vertaling: Catharina Blaauwendraad - |
Wellicht zijn de draken in ons leven, Rainer Maria Rilke |
Zielsgelukkig Er moeten mensen zijn
|
O, ik weet het niet O, ik weet het niet, maar besta, wees mooi. zeg: kijk, een vogel en leer me de vogel zien zeg: het leven is een brood om in te bijten en de appels zien rood van plezier, en nog, en nog, zeg iets. leer me huilen, en als ik huil leer me zeggen: het is niets.
|
wij. hier. nu. ja en ach, misschien zullen er ooit bergen rijzen daar. toen. wij. toch maar zolang we niet vergeten dat er een moment vinden we ons wel weer in elkaar aan u gebonden ben ik vrij
Maud Van Hauwaert |
Augustus
het strand kijkt naar de zee en ziet
Roel Richelieu van Londersele, |
Feestsonnet, waarin de lockdown ten einde komt
„Toeristentreintjes juichen door de stad. |
podcasts
Zomeravond
Weer niets gedaan.
En weer was alles vergeefs vandaag.
Ik zocht een verre plek om onder de mensen te blijven.
Een zuivere merel heeft zich daarnet in mijn oren geknoopt
En langzaam zijn de ogen van een vrouw over me heen gegaan
Als veel lauw water 's avonds van een zomerregen.
En slapende paren, mijn ouders misschien, hebben vandaag gehoopt
Op mij, en sloom en treuzelend zijn zij uit mij opgestaan
Als kinderen 's ochtends voor ze naar beneden gaan
Om er te spelen met de wijzers van de klok.
Weer niets gedaan.
Dan dit geluk dat mij wordt aangedaan.
Leonard Nolens
uit: Tweedracht,
Querido, Amsterdam 1996
e-readers
Conversatie met mijn bloemen
Ik weet het bloemen,
gij die aan mijn venster staat
en luistert naar de houten stemmen in de straat,
langer dan mijn naam zult gij bestaan
en luisteren naar de straat,
die mij s’ morgens als een vogel
loslaat in de tuinen van de dag
en die me s’ avonds,
als de bloemen aan hun venster slapen,
vraagt of ik gelukkig was.
Gij weet het bloemen,
gij die aan de kleuren namen geeft
en luistert
naar mijn klein gebeuren in de straat,
dat ik een wezen ben
dat tussen mensen staat
en dat alleen is, meer alleen
dan aan mijn venster in zijn kleine kooi
de blinde vogel die zijn meester haat.
Wij weten bloemen
dat er in de droefheid
vreugde en wat kleur bestaat
en daarom bloemen
zijn wij soms gelukkig,
gij en ik.
Paul Snoek
uit: Conversatie met mijn bloemen
opgenomen in Verzamelde gedichten
A. Manteau 1982
Weer
April tweeduizend een, verzopen in de regen.
Daar breekt straks aan met dallelies de eerste mei!
De glastomaat, de aardappel, de vroege prei,
Ze zijn al wel te koop; de prijzen vallen tegen.
De ruitenwissers kwijten zich getrouw van vegen,
Met nauwelijks waarneembaar onderdrukt geschrei,
En steeds opnieuw dezelfde cholera-karwei,
En wolken die kletsnatte druppels op ons legen.
In vochtigheid is kampioen verledene april.
Olijfolie en veldsla met de pepermolen:
De maaltijd maakt vandaag het enige verschil.
De spiegel van de zee: het smelten van de polen:
De schotsen kalven krakend en dan is het stil,
Verstoken van het gas, de olie en de kolen.
Dirk van Babylon
ik wil braaf glinsteren en stout liggen
uitbundig kalm zijn en bedaard zegevieren
ik wil de lente beleven als hij
me niet gegund is en de bloesems
verwijderen nog voor ze geuren
hier ontmoeten de seizoenen elkaar
zoals mensen het nooit proberen
met de handen op de rug
maar met gevlochten woorden
hier worden de twijfels vader
en alleen voor de kinderen
sneeuwt het pijpestelen
de paraplu's van het leven
worden in maart gemaakt
© Roel Richelieu van Londersele
uit: Verzamelde gedichten.
Onvervreemdbaar
Dit wordt ons niet ontnomen: lezen
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.
Zij waren het van kind af aan.
Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.
Ida Gerhardt
het verhaal van Hamnet, de zoon van Shakespeare, die de inspiratie vormde voor het beroemde stuk Hamlet.
Afval
Ik heb nog
wat speelgoed en schriften uit mijn kindertijd
tienergedichten vol spijt
oudmodische kleren en botten
een stel glazen confituurpotten
spijskaarten van lang voorbije feesten
vakantieprenten van wilde beesten
scheefgegroeide cactusplanten
beeldjes van onbekende communicanten
laden, kasten en schuiven vol
met souvenirs, herinneringen en brol
gebroken porselein, nota's, rekeningen
postzegels uit Vene, zelfs wetenschappelijke tekeningen
liefdesbrieven en postkaarten niet te tellen.
Ik zal maar een container bestellen
nu meteen
want veel teveel hield ik samen
en waar moeten later mijn erfgenamen
met dit alles heen?
Cultureel erfgoed?
Nera Redant
Een waar gebeurd verhaal van een wandeltocht langs het South West Coast path in het zuiden van Engeland
Waar we in stilte terugdenken aan hen die ons zijn ontvallen.
Als de stilte komt
Nu ’t rouwrumoer rondom jou is verstomd,
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,
nu voel ik dat er ’n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.
Toon Hermans