Elke maand krijgen jullie van Rudy Blom een boekentip, aangevuld met enkele extra's.

Ontdek hier de tip van april 2023

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Er zijn mensen die nooit gelukkig kunnen worden.
‘Onmogelijk’, zeggen ze.
En toch worden ze plotseling gelukkig,
springen op, rennen in het rond,
slaan het geluk van zich af, rollen door het gras,
springen in sloten, zeeën …

een enkeling klimt weer op de kant,
half dood, half levend,
sleept zich naar het struikgewas,
verbergt zich en denkt:
nu word ik het nooit meer, echt nooit meer…
zwaait met een vuist naar het geluk…

tegen de avond grijpt het hem, overweldigt hem.

Toon Tellegen


Ontdek hier de tip van februari 2023

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Pauze

hou op met zullen
dat eeuwige zullen
of kun je niet zonder

als je geen plek vindt
waar je je hart hoort
ga dan toch zitten

troost je aan bomen
ze komen de dag door
met jou er nu onder

er scheelt van alles
en anders dan gister
probeer niets te willen

laat los wat loos is
word er een deel van
deel eens het wonder

hoe klinkt een geluid
dat enkel van jou is
en de rest doet verstillen

Bart Moeyaert


Ontdek hier de tip van januari 2023

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Winter

Winter. Je ziet weer de bomen
door het bos, en dit licht
is geen licht maar inzicht:
er is niets nieuws
zonder de zon.

En toch is ook de nacht niet
uitzichtloos, zo lang er sneeuw ligt
is het nooit volledig duister, nee,
er is de klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker wordt.
Zolang er sneeuw is, is er hoop.

Herman de Coninck


Ontdek hier de tip van december 2022

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Winterstilte

De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngehakt geboomte zit
Met witten rijp beijzeld.

De boom houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
’t Kristallen kunstwerk breke.
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.

De grond is wit, de nevel wit.
Wat zwijgend toverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootse stille wonder.

Marieke Lucas Rijneveld


Ontdek hier de tip van november 2022

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Herfst

De bladeren vallen - als uit oneindigheid,
als dorden er verre hemelse gaarden;
ze vallen met afwerende gebaren.

En 's nachts, dan valt de zware aarde,
weg van de sterren, in de eenzaamheid.

Wij allen vallen. Het geldt ook deze hand.
En zie naar de andere: het is in allen.

Toch is er iemand die dit algemene vallen
oneindig teder met zijn hand omvat.

Rainer Maria Rilke


Ontdek hier de tip van oktober 2022

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Oktober

Teder en jong, als werd het voorjaar
maar lichter nog, want zonder vruchtbegin,
met dunne mist tussen de gele blaren
zet stil het herfstgetijde in.

Ik voel alleen, dat ik bemin,
zoals een kind, iets jongs, iets ouds,
eind of begin? Iets zo vertrouwds
en zo van alle strijd ontheven -
niet als het einde van het leven,
maar als de lente van de dood.

De kruinen ijl, de stammen bloot
en dit door stilte en mist omgeven.

VASALIS


Ontdek hier de tip van september 2022

Boekenbeurs

Hier meer informatie en suggesties.

het gedicht van de maand

Jan Eijkelboom (1926-2008) – Woordjes leren

Woordjes leren
Jongens, heb je verdriet,
sprak toen de leraar Grieks,
dan moet je woordjes leren, woordjes
leren. Hij knikte energiek
zodat er as viel op zijn vest,
maar dat was toch al vies.
Wij lachten half vertederd,
half meewarig, want tragiek
daar wist je alles van en hij,
heel oud, haast vijftig, niets.
En dat het overging als je maar
woordjes leerde, dat was iets
zo absurds, zo dolkomieks
dat het in omloop kwam als een
gevleugeld woord. Het klapwiekt
nu verdrietig om mij heen
omdat ik later woordjes leerde
waarmee je 't monster kunt bezweren
en ik hem niet meer zeggen kan
hoe ik soms naar die stem verlang,
naar dat onhandige advies.

(Uit: J. Eijkelboom Verzamelde gedichten. Arbeiderspers)


Ontdek hier de tip van juni 2022

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Naar aanleiding van het overlijden 25 jaar geleden van Herman De Coninck.

One for the road

Met de vlotheid van nog een laatste glas, even
nog, en eentje om het af te leren,
en één om de gevolgen van drankmisbruik te bestuderen,
en wie heeft me verdomme dat allerlaatste glas gegeven,
goed, dat is dan one for the road -
zo moet je dan ook afscheid nemen van dit leven
en blijven hangen één jaar, twee jaar, zeven
jaar, en dan pas ga je dood.
Want nu al ben je met sterven bezig,
's avonds toch. Met voorbijgaan.
Alles is er nog, maar is tegelijkertijd afwezig
alsof je het tien jaar later zit te lezen
in een trilogie. En ook niemand wezen
heb je al in elkaars armen gedaan.

Herman de Coninck


Ontdek hier de tip van mei 2022

Leestips

Enkele tips voor de lezer

het gedicht van de maand

Van één
verslaving
wil ik niet genezen,

aan één
verschijnsel
lijd ik
met plezier:

verwijlen
in een
wereld
van papier

en lopen,
zitten,
languit
liggen

lezen.

stijn de paepe


Ontdek hier de tip van april 2022

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

De kracht die de wereld
doet draaien
ligt in alles en in elk van ons.

In de bijen die
de pollen dragen
van bloei naar bloei.

In de vissen die
de golven laten deinen
en rollen tot het land.

In alle mensen
die elkaar een blik gunnen
en elkaar de hand reiken.

Uit Het Leven en jij van Elisabeth Helland Larsen
en Marine Schneider, vertaald door Alicja Gescinska


Ontdek hier de tip van maart 2022

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Een krijgszuchtige tijd

Steeds gedacht: één soldaat maakt nog geen oorlog.

Maar nu met man en macht gezocht naar geruststelling,
naar de winter in een zwaluw zien overgaan, of de boter
op het aanrecht bestuderen en hoe snel zacht, dat iets nog
zacht kán worden in deze wereld en we allemaal zo smeerbaar,
maar de kou spat van beeldschermen, uit radiostemmen.

Ze zeggen dat de veldslag is begonnen, dat anderhalve
rus en een paardenkop dit wilden, terwijl wij toch weten dat
vrede meer aanzien geeft dan geweld, dat alleen menslievendheid
je een stoel in de geschiedenis geeft.

En ook: een vechtersjas of een
ijzervreter is geen identiteit, het is een mal waar je jezelf in giet.

Wie het zwaluwnest bevuilt, broedt uiteindelijk zijn eigen ei kapot.

Het volgende moeten we onthouden: dat we allemaal als
vluchteling geboren worden, op zoek naar de juiste plek,
naar veiligheid en wat voorspoed, een liefkozende blik.

Dus maak vrij baan in het hart, want daar is een onmeetbare
ruimte. En bedenk dit: in ieder welkom zit een schuilkelder.

Marieke Lucas Rijneveld


Ontdek hier de tip van februari 2022

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Mocht je me vergeten

Mocht je me vergeten
wil ik dat
je één ding weet:

Als ik kijk naar de kristalmaan,
de rode tak van trage herfst
bij mijn raam,
als ik, bij het vuur gezeten,
de ongrijpbare as neem
of rimpelig lijf van brandhout,
weet je,
dat alles mij tot jou voert,
alsof alles wat bestaat,
geuren, licht, metalen,
scheepjes zijn die varen
naar jouw eilanden
die me verwachten.

Welnu dan,
als beetje bij beetje
jouw liefde voor mij minder wordt,
zal beetje bij beetje
mijn liefde voor jou minder worden.

Als je me plotseling vergeet,
zoek me niet,
want ik zal je reeds vergeten zijn.

Als je de wind van vlaggen
die door mijn leven waait
waanzinnig en lang vindt,
en je besluit
me aan de oever te laten
van het hart waarin ik wortel
bedenk
dat op die dag, op dat uur,
ik mijn armen op zal heffen,
dat mijn wortels naar buiten komen
om andere grond te zoeken.

Maar als je dag na dag,
uur na uur, voelt
- onverzoenlijk lief -
dat je voor mij bestemd bent,
als, dag na dag, een bloem
aan je lippen ontstijgt
om mij te zoeken,
ach dan, allerliefste,
komt dat vuur weer in mij op,
in mij blust niets
of wordt vergeten,
mijn liefde voedt zich
aan jouw liefde:

zolang je leeft
zal mijn liefde
in jouw armen zijn
zonder mijn armen
te verlaten.

Pablo Neruda (1904-1973) - Mocht je me vergeten / Si tu me olvidas

Vertaling: Catharina Blaauwendraad -


Ontdek hier de tip van januari 2022

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Wellicht zijn de draken in ons leven,
uiteindelijk wel prinsessen,
die er in angst en beven slechts naar haken,
ons eenmaal dapper en schoon te zien ontwaken.
Wellicht is alles,
wat er aan verschrikking leeft,
in diepste wezen wel niets anders,
dan iets dat onze liefde nodig heeft.

Rainer Maria Rilke


Ontdek hier de tip van december 2021

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Zielsgelukkig

Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.
Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.
Die mensen moeten er zijn.
Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof
ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mondharmonica spelen.
Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.
Die lente maken
van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw,
licht.
Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkeloze hemel
toch in de wolken zijn
zo hoog
ze springen touwtje
langs de regenboog
als iemand heeft gezegd:
kom maar in mijn armen
Bij dat soort mensen wil ik horen
Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
Er moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven
Mensen die namen kerven
in een boom
vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien
naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor:
ik hou van jou
Ja,
er moeten mensen zijn
met tranen
als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten
Weet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooiigheid
Ze roepen van de daken
dat er liefde is
en wonder
als al die anderen schreeuwen:
alles heeft geen zin
dan blijven zij roepen:
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde
weer een nieuw begin
Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
i love you in het zand
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan
en vallen
en vallen
en vallen
en OPSTAAN
Bij dát soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR


Toon Hermans


Ontdek hier de tip van november 2021

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

O, ik weet het niet

O, ik weet het niet,

maar besta, wees mooi.

zeg: kijk, een vogel

en leer me de vogel zien

zeg: het leven is een brood

om in te bijten en de appels zien rood

van plezier, en nog, en nog, zeg iets.

leer me huilen, en als ik huil

leer me zeggen: het is niets.


Herman de Coninck


Ontdek hier de tip van oktober 2021

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

wij. hier. nu. ja

en ach, misschien zullen er ooit bergen rijzen
valleien splijten tussen ons in, zullen wij
met rookpluime, moeten seinen: weet je nog

daar. toen. wij. toch

maar zolang we niet vergeten dat er een moment
was in ons leven waarop we dachten
dit en voor eeuwig, dit heden is een eden

vinden we ons wel weer in elkaar
en zal ik denken aan wat je ooit onbewaakt
tegen mij zei, je had het in oude psalmen gelezen

aan u gebonden ben ik vrij

 

Maud Van Hauwaert


Ontdek hier de leestips van september 2021

Leestips

Leestips voor de donkere maanden

het gedicht van de maand

Augustus

het strand kijkt naar de zee en ziet
dat het water oud is geworden
de meeuwen vliegen door de gedachten van de zon
en hangen hun poten te drogen
in de liezen van de duinen
stoeien de vakantielieven in de lakens
van het zand
er knarst iets in de tederheid
de boeren oogsten hun twijfels
en na de avond kijken ze met de ogen
van hun tractors naar de open wonden
van de velden, er komt ruimte
voor de landing van de herfst
het jaar sterft een eerste keer
aan voorbij zijn, op de patio van hun afscheid
bergen de reizigers de avondzon in hun koffers
met het heimwee van hun aarzeling
verliezen ze hun keuze
tussen thuis en horizon

 

Roel Richelieu van Londersele,
uit gedichten 1980-1992,
Poeziecentrum,Gent, 1992


Ontdek hier de leestips van juli-augustus 2021

Leestips

Zomerlectuur

  • Thrillers
  • Romans

Meer over deze leestips

het gedicht van de maand

Feestsonnet, waarin de lockdown ten einde komt

 

„Toeristentreintjes juichen door de stad.
De cruises puffen rook van ongeduld.
De stranden zijn als barbecues gevuld
met garend vlees. Aroma van patat

flirt met gekleurde ijsjes. Het is feest
in files naar de meubelboulevard.
Vakantie wordt verrukkelijk dit jaar.
De offers zijn geenszins voor niets geweest.

We zijn gehaast uit de lockdown gekropen
om braaf als slaven plichten te hervinden.
Ons fatum is het grote consumeren.

We reefden zeilen voor verkeerde winden.
Het blijkt naïef dat wij ooit durfden hopen
dat wij er misschien iets van zouden leren.”

 door Ilja Leonard Pfeijffer.


Ontdek hier de tip van juni 2021

Leestip

podcasts

  • Wat is een podcast
  • Belangrijke podcasts van de VRT
  • Andere interessante podcasts

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Zomeravond

Weer niets gedaan.
En weer was alles vergeefs vandaag.
Ik zocht een verre plek om onder de mensen te blijven.
Een zuivere merel heeft zich daarnet in mijn oren geknoopt
En langzaam zijn de ogen van een vrouw over me heen gegaan
Als veel lauw water 's avonds van een zomerregen.
En slapende paren, mijn ouders misschien, hebben vandaag gehoopt
Op mij, en sloom en treuzelend zijn zij uit mij opgestaan
Als kinderen 's ochtends voor ze naar beneden gaan
Om er te spelen met de wijzers van de klok.
Weer niets gedaan.
Dan dit geluk dat mij wordt aangedaan.

Leonard Nolens
uit: Tweedracht,
Querido, Amsterdam 1996


Ontdek hier de tip van mei 2021

Leestip

e-readers

  • Wat is een e-reader
  • Welke e-reader?
  • Hoe maak ik mijn keuze?
  • Waar koop ik mijn e-books?
  • Kan ik e-books lenen?

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Conversatie met mijn bloemen

Ik weet het bloemen,
gij die aan mijn venster staat
en luistert naar de houten stemmen in de straat,
langer dan mijn naam zult gij bestaan
en luisteren naar de straat,
die mij s’ morgens als een vogel
loslaat in de tuinen van de dag
en die me s’ avonds,
als de bloemen aan hun venster slapen,
vraagt of ik gelukkig was.

Gij weet het bloemen,
gij die aan de kleuren namen geeft
en luistert
naar mijn klein gebeuren in de straat,
dat ik een wezen ben
dat tussen mensen staat
en dat alleen is, meer alleen
dan aan mijn venster in zijn kleine kooi
de blinde vogel die zijn meester haat.

Wij weten bloemen
dat er in de droefheid
vreugde en wat kleur bestaat
en daarom bloemen
zijn wij soms gelukkig,
gij en ik.

Paul Snoek
uit: Conversatie met mijn bloemen
opgenomen in Verzamelde gedichten
A. Manteau 1982


Ontdek hier de tip van april 2021

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

Weer

April tweeduizend een, verzopen in de regen.
Daar breekt straks aan met dallelies de eerste mei!
De glastomaat, de aardappel, de vroege prei,
Ze zijn al wel te koop; de prijzen vallen tegen.

De ruitenwissers kwijten zich getrouw van vegen,
Met nauwelijks waarneembaar onderdrukt geschrei,
En steeds opnieuw dezelfde cholera-karwei,
En wolken die kletsnatte druppels op ons legen.

In vochtigheid is kampioen verledene april.
Olijfolie en veldsla met de pepermolen:
De maaltijd maakt vandaag het enige verschil.

De spiegel van de zee: het smelten van de polen:
De schotsen kalven krakend en dan is het stil,
Verstoken van het gas, de olie en de kolen.

Dirk van Babylon


Ontdek hier de tips van maart 2021

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand

ik wil braaf glinsteren en stout liggen
uitbundig kalm zijn en bedaard zegevieren
ik wil de lente beleven als hij
me niet gegund is en de bloesems
verwijderen nog voor ze geuren
hier ontmoeten de seizoenen elkaar
zoals mensen het nooit proberen
met de handen op de rug
maar met gevlochten woorden

hier worden de twijfels vader
en alleen voor de kinderen
sneeuwt het pijpestelen

de paraplu's van het leven
worden in maart gemaakt

© Roel Richelieu van Londersele
uit: Verzamelde gedichten.


Ontdek hier de tips van februari 2021

Leestip

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand


Ontdek hier de tips van januari 2021

Leestip : Het boek Daniël



Hoe een waanidee een oude man het leven ontneemt !

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand



Onvervreemdbaar

Dit wordt ons niet ontnomen: lezen
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.

Zij waren het van kind af aan.

Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.


Ida Gerhardt


Tips van december 2020

Leestip : Hamnet



het verhaal van Hamnet, de zoon van Shakespeare, die de inspiratie vormde voor het beroemde stuk Hamlet.

Meer over deze leestip

het gedicht van de maand


Afval

Ik heb nog
wat speelgoed en schriften uit mijn kindertijd
tienergedichten vol spijt
oudmodische kleren en botten
een stel glazen confituurpotten
spijskaarten van lang voorbije feesten
vakantieprenten van wilde beesten
scheefgegroeide cactusplanten
beeldjes van onbekende communicanten
laden, kasten en schuiven vol
met souvenirs, herinneringen en brol
gebroken porselein, nota's, rekeningen
postzegels uit Vene, zelfs wetenschappelijke tekeningen
liefdesbrieven en postkaarten niet te tellen.
Ik zal maar een container bestellen
nu meteen
want veel teveel hield ik samen
en waar moeten later mijn erfgenamen
met dit alles heen?

Cultureel erfgoed?

Nera Redant


Tips van november 2020

Leestip : Het Zoutpad

Een waar gebeurd verhaal van een wandeltocht langs het South West Coast path in het zuiden van Engeland

Meer over deze leestip
met nog een extra tip

het gedicht van de maand


Waar we in stilte terugdenken aan hen die ons zijn ontvallen.

Als de stilte komt
Nu ’t rouwrumoer rondom jou is verstomd,
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,
nu voel ik dat er ’n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.

Toon Hermans