HAMNET

van Maggie O’ Farrell

We lezen het verhaal van Hamnet, de zoon van Shakespeare, die de inspiratie vormde voor het beroemde stuk Hamlet. Daarnaast is het ook het verhaal van Shakespeare zelf, Hamnet’s tweelingzus Judith, zus Susanna, de ganse familie, Stratford-upon-Avon in 1596. En bovenal is het de magistrale moeder Agnes die op magische wijze betovert.

Soms cirkelen we boven hun levens, als haviken in de vlucht. We zien de natuur met al haar prachtige details en bewoners, we nemen een kijkje in de hoofden van personages die levensecht worstelen, we ruiken en voelen de vuile drukte van Londen, we zien het onderbed dat niet meer wordt uitgeschoven, de eenzame schoenen die wanhopig wachten op hun eigenaar.

Soms duikelen we pardoes een wormgat in en volgen zo een vlo vanop een speels aapje tot in een kistje handgeblazen kralen gewikkeld in vuile doeken.

De pest die rondwaart is herkenbaar als vijand deze dagen. En toch voelt het lezen van dit boek bijna nooit beklemmend aan, eens je het zenuwslopende begin achter je gelaten hebt.

Agnes ziet dingen, hoort stemmen, voelt wat anderen (nog) niet weten. Ze geneest met kruiden die ze zelf kweekt. Maar niet alles valt te herstellen… Maggie heeft de kracht die Agnes bezit overgenomen. Ze heeft, nog meer dan in haar vorige boeken, de gave om je hart en ziel te beroeren, vast te grijpen, en je zo het verhaal in te sleuren.

Dit boek lees je in stapjes, omdat je de Hamnet-wereld niet meer wilt verlaten. Niet omdat die zo mooi, menslievend of meegaand is. Wel omdat hij intens is, zinnelijk, gelaagd en verslavend. Je hebt spijt als het uit is, omdat het uit is.

Het verhaal van de vlo die de pest van Alexandrië via Aleppo, Constantinopel en Venetië naar Stratford-upon-Avon brengt, is meesterlijk verteld.

Hamnet verscheen eind maart, toen de coronacrisis serieuze vormen begon aan te nemen en de hele wereld in lockdown ging.

Om ons op te vrolijken werd er aan het begin van de coronapandemie vaak gezegd dat Shakespeare King Lear in quarantaine schreef.

De door O’Farrell beschreven quarantaine in 1596 brengen Agnes en haar kinderen zonder Shakespeare door. Die arriveert pas als de helft van de tweeling is gestorven en verwerkt, tot grote verontwaardiging van zijn vrouw, zijn verdriet in Hamlet.

Prachtig, magistraal en ontroerend boek, zeer leesbaar en misschien wel het boek van het jaar voor mij.

Alvast veel leesgenot.

Rudy