De geschiedenis van de zusters franciscanessen in Denderleeuw

Bijna anderhalve eeuw ! (2)

Ons vorig artikeltje over de zusters franciscanessen sloten we af met de bedenking dat rond de eeuwwisseling de bevolking van Denderleeuw aanzienlijk aangroeide. Het station speelde als attractiepool een belangrijke rol. In zijn Historische schets van 1915 over de geschiedenis van het Crombeen verwoordt E.Soens het zo : "Denderleeuw, aan de groote spoorbaan Brussel : Gent, de voornaamste slagader van het Belgisch spoorwegnet, gelegen, is een gemeente die zich op wonderbare wijze ontwikkelt. Duizenden arbeiders van hier en uit den omtrek vliegen dagelijks per spoor naar Brussel, om er aan de openbare werken van stad of staat een hooger dagloon dan op den buiten te verdienen, zonder in acht te nemen dat zij onderweg een grooter goed, hun geloof en zeden, in gevaar brengen. Zij bouwen zich een huis in de nabijheid der ijzeren statie van Denderleeuw, en zoo ziet men de bevolking van deze wijk, Leebrugge, op tien jaren tijd meer dan verdubbeld."

Om de talrijke kinderen de zware voettocht van bijna een half uur naar het dorp te besparen, had pastoor De Vos in 1909 een schooltje geopend in de Kruisstraat waar de kleuters en de eerste klas van de lagere graad werden gehuisvest. Twee zusters trokken dagelijks vanuit het klooster op het dorpsplein te voet naar Leeuwbrug. Daar komt spoedig verandering in als het Brusselse huis du Toict op Leeuwbrug een atelier opent waar voortaan "keurslijven" of "corsets" zullen worden vervaardigd op elektrische machines. Aan de zusters wordt gevraagd of ze er de leiding in handen willen nemen. Dat brengt voor deze laatsten met zich mee dat er in 1913 op Leeuwbrug een nieuw klooster wordt geopend. De franciscanessen zullen er 53 jaar blijven, tot in 1966.

Even terzijde. Onder de laatste "lichting" bevindt zich zuster Boniface. Zij heeft haar naam geleend aan het verhaal waarmee de Denderleeuwse schrijfster Geertrui Daem (geboren in 1952) debuteerde en waarvoor ze de Debuutprijs Boekenweek en de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs kreeg. We citeren even uit de begin van Boniface : "Er was eens, niet echt lang geleden, een klein gehucht dat ingekneld lag tussen de Dender en de ijzeren weg van Gent naar Brussel. In het noorden grensde het aan een verboden moeras, waar de bomen hun reusachtige wortels in de lucht staken terwijl ze hun kruin in de sompige aarde lieten hangen" Zusters van het Crombeen, door het bisdom Gent gestuurd, hadden er aan de rand van het moeras een schooltje neergepoot, en aan de drukke doorgangsweg - parallel met de grote spoorlijn - hadden ze een fabriekje waar de flinkste schoolmeisjes, na het achtste leerjaar, in een beschermende omgeving zinvolle arbeid konden verrichten. Het 'coorseefabriekske'.

De geschiedenis herhaalde zich aan de andere kant van Denderleeuw, op de wijk Huissegem waar op 12 april 1926 een school werd geopend en waar een nieuw klooster in 1940 in gebruik werd genomen. De zusters hebben er, jammer genoeg, slechts 34 jaar gewoond. In 1974 werd het klooster opgeheven. De franciscanessen schonken het (1978) aan de inmiddels zelfstandige parochie en het complex staat nu beter bekend als het parochiale,culturele centrum "De Bloeiende Wijngaard".

Op het dorp hadden het klooster en de schoolgebouwen, waarin al vele generaties kinderen hun eerste lees-, schrijf- en rekenpasjes hadden gezet, hun beste tijd achter de rug. Komt daarbij dat onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog in de evolutie van het Denderleeuwse onderwijs een drastische mutatie plaats zou vinden. De noodzaak om er katholiek middelbaar onderwijs aan te bieden drong zich op omdat er rijksonderwijs ging komen. De paters Kruisheren zouden een college bouwen ( daar hebben we het al over gehad ) maar aangezien de seksen strikt gescheiden werden gehouden, dreigde het zwakke geslacht dat de plechtige communieleeftijd had bereikt uit de boot te vallen of was het verplicht om zijn kennis op te gaan slaan in de katholieke meisjesscholen van Aalst en Ninove. Om hen niet te verliezen aan de concurrentie moest er ook voor hen een oplossing komen. Die zou Mater Dei heten.s

H.J.

Ga verder naar deel 3

Keer terug naar deel 1


Lees ook de andere artikels van Herman !



Bezinningsteksten

Geschiedenis van Denderleeuw

Oude Tradities

Over ouder worden ...


... en sterven

Actualiteit

Ons land